Adwokat ds. wypadków na rowerach górskich w Austrii

Nasi prawnicy specjalizują się w pozasądowej i sądowej reprezentacji prawnej w postępowaniu cywilnym oraz w postępowaniu karnym w związku z wypadkami na rowerach górskich w Austrii.

Konsekwencje prawne po wypadkach na rowerach górskich

Sześć lokalizacji

Idealne położenie naszych sześciu lokalizacji w Austrii umożliwia nam optymalną reprezentację Państwa w każdym miejscu wypadku na całym terytorium Austrii.

Nasi niemieccy klienci szczególnie cenią fakt, że nasza kancelaria adwokacka jest również dopuszczona do działalności w Niemczech. Ułatwia to komunikację z niemieckim „adwokatem domowym” i niemieckim ubezpieczeniem ochrony prawnej. Jesteśmy optymalnym „tłumaczem” z prawa niemieckiego na prawo austriackie.

Konsultacja za pośrednictwem wideokonferencji

Wypadki na rowerach górskich mogą zdarzyć się również z dala od domu. Na to również mamy rozwiązanie. Przeprowadzanie wszystkich spotkań za pośrednictwem wideokonferencji lub telefonu jest dla nas oczywistością. Pozwala to Państwu zaoszczędzić wiele kilometrów podróży.

Ubezpieczenie ochrony prawnej

Akceptujemy wszystkie ubezpieczenia ochrony prawnej.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Roszczenia po wypadkach na rowerach górskich

W przypadku wypadku na rowerze górskim w Austrii, w prawie wszystkich przypadkach ma zastosowanie prawo austriackie. Wszystkie roszczenia wszystkich zaangażowanych osób muszą być zatem rozpatrywane zgodnie z prawem austriackim. Inaczej jest tylko wtedy, gdy sprawca wypadku i ofiara wypadku mają miejsce zamieszkania w tym samym obcym państwie.

W przypadku wypadku na rowerze górskim mogą istnieć roszczenia o odszkodowanie z tytułu:

1. Ból
2. Szkody materialne
3. Koszty ratownictwa
4. Koszty leczenia
5. Zmarnowane wydatki
6. Utrata zarobków
7. Zryczałtowane koszty

Odpowiedzialność za te roszczenia ponosi osoba, która spowodowała wypadek w sposób zawiniony i bezprawny. Kto chce dochodzić tych roszczeń jako ofiara wypadku lub bronić się przed nimi jako sprawca wypadku, musi od samego początku zrobić wszystko właściwie.

W przypadku poważnego wypadku z obrażeniami ciała, policja może zostać wezwana w celu sporządzenia protokołu wypadku. Dzieje się tak obligatoryjnie, jeśli w wypadku uczestniczą również inni użytkownicy dróg (tacy jak kierowcy samochodów, rowerzyści, piesi). Z reguły ma to również miejsce w przypadku wypadków na drogach i ścieżkach publicznych. Przy tym nawet drobne błędy w zeznaniach mogą pociągnąć za sobą kosztowne konsekwencje.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Ból

Zadośćuczynienie za ból i cierpienie ma na celu zrekompensowanie poszkodowanemu zarówno bólu i nieprzyjemnych odczuć już powstałych w wyniku wypadku na rowerze górskim, jak i wszelkich szkód następczych i późniejszych, które wystąpią w przyszłości.

Wysokość zadośćuczynienia za ból i cierpienie oblicza się na podstawie stawek dziennych, przy czym rozróżnia się ból lekki, średni i ciężki. Są one przyznawane w różnej wysokości w różnych okręgach sądowych.

Przykładowo, Sąd Krajowy w Salzburgu w przypadku obrażeń ciała, które wiążą się z 3 dniami silnego bólu, 8 dniami średniego bólu oraz 21 dniami lekkiego bólu, prawdopodobnie przyznałby zadośćuczynienie za ból i cierpienie w wysokości około 5.520,00 EUR.

Szkody materialne

Szkody materialne obejmują koszty wymiany lub naprawy przedmiotów, które zostały zniszczone lub uszkodzone w wyniku wypadku na rowerze górskim. Również szkody materialne, takie jak uszkodzony sprzęt rowerowy w wyniku wypadku na rowerze górskim, podlegają rekompensacie.

Celem roszczenia o odszkodowanie jest zapewnienie poszkodowanemu rekompensaty za poniesioną stratę. W przypadku uszkodzenia rzeczy używanych, np. starego sprzętu rowerowego, pojawia się problem „nowe za stare”. W przypadku rzeczy mocno zużytych może to prowadzić do tego, że zostanie zwrócona jedynie wartość rynkowa uszkodzonej rzeczy.

Koszty ratownictwa

Koszty ratownictwa obejmują koszty wydobycia z miejsca wypadku. Jeśli zatem w wyniku wypadku na rowerze górskim konieczne jest ratownictwo z użyciem helikoptera, poszkodowany może również dochodzić tych kosztów od sprawcy wypadku.

UWAGA: Jeśli koszty ratownictwa zostały zwrócone przez ubezpieczenie, roszczenia wobec sprawcy szkody przechodzą na ubezpieczyciela.

Koszty leczenia

Koszty leczenia obejmują koszty zabiegów, leków, środków pomocniczych oraz przejazdów na leczenie.

UWAGA: Jeśli świadczenia zostały udzielone przez zakład ubezpieczeń społecznych, roszczenia wobec sprawcy szkody przechodzą na zakład ubezpieczeń społecznych.

Zmarnowane wydatki

Bezskutecznie poniesione wydatki to wszystkie wydatki, które, choć nie zostały bezpośrednio spowodowane wypadkiem na rowerze górskim, stały się bezużyteczne w wyniku tego wypadku. Ofierze wypadku przysługuje roszczenie o zwrot bezskutecznie poniesionych wydatków.

Roszczenie o zwrot zmarnowanych wydatków obejmuje między innymi koszty pokoju hotelowego, który nie jest już potrzebny, koszty podróży związane z urlopem, z którego nie można już skorzystać, a także koszty anulowania.

Utrata zarobków

Utrata zarobków obejmuje wszystkie szkody ofiary wypadku wynikające ze zmniejszenia lub utraty zdolności do pracy.

Jeżeli ofiara wypadku poniesie utratę zarobków w wyniku wypadku na rowerze górskim, sprawca wypadku jest zobowiązany do jej zrekompensowania.

Utrata zarobków musi być zrekompensowana przez sprawcę wypadku już w przypadku lekkiego niedbalstwa.

Utracony zysk

Utracony zysk występuje zawsze wtedy, gdy poszkodowany traci szansę leżącą jeszcze w przyszłości, której wystąpienie było już w dużej mierze pewne.

Nieuzyskanie zbliżającego się, lecz nieustalonego w momencie wypadku na rowerze górskim awansu zawodowego stanowi utracony zysk, jeśli ofiara wypadku, z powodu trwałych obrażeń, nie jest już w stanie wykonywać lepiej płatnej pracy.

Utracony zysk musi być zrekompensowany przez sprawcę wypadku w przypadku rażącego zaniedbania.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Odpowiedzialność za wypadki na rowerach górskich

Odpowiedzialność za skutki wypadku na rowerze górskim wymaga bezprawnego i zawinionego zachowania sprawcy wypadku.

Zebraliśmy dla Państwa najważniejsze przykłady:

Nieprzestrzeganie zasad „fair play”

Zasady „Fair-Play”„ zostały ustalone przez Federalne Ministerstwo Rolnictwa i Leśnictwa, Regionów i Gospodarki Wodnej, we współpracy z przedsiębiorstwami rolno-leśnymi Austrii oraz Austriackimi Lasami Federalnymi AG. Stanowią one:

• Jeździć tylko po oznakowanych szlakach!
• Nie zostawiać śladów!
• Utrzymywać rower górski w dobrej kondycji!
• Utrzymywać rower górski pod kontrolą!
• Należy szanować innych użytkowników przyrody!
• Szanować zwierzęta!
• Działać odpowiedzialnie!
• Czynić dobro dla środowiska i dla siebie!

Jazda na rowerze górskim w lesie (w tym po drogach leśnych i innych ścieżkach leśnych) jest zasadniczo zabroniona. Zezwolenie może być uzyskane od odpowiedniego właściciela lasu (w przypadku dróg leśnych – od zarządcy drogi leśnej). Jeżeli właściciel lasu wyrazi zgodę dla ogółu, jest to widoczne poprzez odpowiednie oznakowanie.

Jazda na rowerze górskim pod wpływem alkoholu

Jazda na rowerze górskim (podobnie jak ogólnie jazda na rowerze) podlega ustawowemu limitowi alkoholu we krwi (limit promili) wynoszącemu 0,8 promila. Grożą konsekwencje prawne, gdy tylko dojdzie do wypadku po przekroczeniu tej wartości. Jeśli poziom alkoholu we krwi przekracza 1,6 promila, osoba jest uznawana za „niezdolną do prowadzenia pojazdu”.
W przypadku powtarzających się naruszeń lub szczególnie poważnego wypadku, może zostać również odebrane prawo jazdy (na pojazdy mechaniczne).

Jednakże nawet przy wartościach promili, które nie są jeszcze prawnie istotne, wpływ alkoholu może stać się istotny w kwestiach odpowiedzialności. Jeśli sprawca wypadku jest pod wpływem alkoholu, prawie zawsze oznacza to rażące zawinienie. Sprawca wypadku odpowiada wówczas za szkody materialne w wysokości wartości odtworzeniowej uszkodzonych rzeczy, a także za utratę zarobków ofiary wypadku.
Jeśli natomiast ofiara wypadku jest pod wpływem alkoholu, sąd często orzeka o współwinie ofiary wypadku. Roszczenie odszkodowawcze ofiary wypadku jest wówczas proporcjonalnie zmniejszane.

Alkoholizacja ma więc bezpośredni wpływ na zakres i wysokość roszczeń, które można dochodzić.

Kto w wyniku wpływu alkoholu jest upośledzony podczas jazdy na rowerze górskim, popełnia ponadto przestępstwo narażenia na niebezpieczeństwo zdrowia lub życia – nawet jeśli nikt nie został ranny. Kto w wyniku wpływu alkoholu rani innych, popełnia nieumyślne uszkodzenie ciała, które jest surowiej karane ze względu na rażące niedbalstwo.

Jazda na rowerze górskim pod wpływem narkotyków

W przypadku jazdy na rowerze górskim pod wpływem narkotyków obowiązują te same zasady, co w przypadku jazdy na rowerze górskim pod wpływem alkoholu. Jazda na rowerze górskim pod wpływem narkotyków może przynieść poważne konsekwencje zarówno sprawcy wypadku, jak i ofierze wypadku.

Wadliwe wyposażenie roweru górskiego

Błąd w wyposażeniu roweru górskiego może prowadzić do wypadków i obrażeń. Możliwych jest kilka scenariuszy:

1. Własne błędy
2. Błędy sprzedawcy roweru górskiego
3. Błędy specjalistycznego warsztatu
4. Błędy wypożyczalni rowerów górskich
5. Błędy producenta roweru górskiego

Własne błędy

Dla rowerzystów górskich nie ma specyficznych obowiązków dotyczących dbałości o własne bezpieczeństwo. W szczególności dla dorosłych nie ma obowiązku noszenia kasku ani specjalnego sprzętu ochronnego. Natomiast dla dzieci do ukończenia 12. roku życia noszenie kasku ochronnego jest prawnie obowiązkowe podczas każdej jazdy jako pasażer lub samodzielnej jazdy na rowerze. Jednakże za nieprzestrzeganie tego przepisu nie przewidziano kar.

Należy jednak pamiętać, że w przypadku wypadku bez kasku lub odzieży ochronnej – niezależnie od stopnia odpowiedzialności innych uczestników – istnieje możliwość przypisania własnego współudziału w winie. Może to zmniejszyć roszczenia odszkodowawcze.

Zasadniczo rozróżnia się między rowerzystami o sportowych ambicjach a zwykłymi rowerzystami drogowymi. W swoim orzecznictwie Sąd Najwyższy (OGH) odwołuje się do prędkości i związanych z nią ryzyk wypadków, co uzasadnia „ogólną świadomość” znaczenia noszenia kasku (OGH 2 Ob 8/20w).
W indywidualnych przypadkach ocena opiera się na faktycznej prędkości jazdy i możliwości uniknięcia powstałych szkód. Na przykład, współwina została już odrzucona przez sąd w przypadku rowerzystów szosowych jadących z mniejszą prędkością (15-20 km/h).

Również w odniesieniu do noszenia odzieży ochronnej należy odwołać się do ogólnej świadomości środowiska (sportowego). Współwina jest przyjmowana przez OGH w przypadku odzieży motocyklowej przy odpowiednio zwiększonym ryzyku własnym (2 Ob 119/15m).

Rowerzyści muszą również przestrzegać ogólnych zasad ruchu drogowego.
Zgodnie z zasadą widoczności można jechać tylko z taką prędkością, aby móc w porę zatrzymać się przed przeszkodą na widocznej drodze. Jeśli nie należy spodziewać się nadzwyczajnej lub trudnej do rozpoznania przeszkody, zasada widoczności jest ograniczona przez zasadę zaufania.

Kto samodzielnie serwisuje sprzęt do roweru górskiego, podejmuje duże ryzyko. Jeśli np. hamulce lub układ kierowniczy zostały samodzielnie wyregulowane, a następnie podczas jazdy dojdzie do awarii i upadku, to samodzielnie zawiniona błędna regulacja jest uznawana za przyczynę upadku, chyba że poszkodowany zdoła udowodnić inną przyczynę.

Błędy innych

Sprzedawcy rowerów górskich, warsztaty rowerowe, wypożyczalnie rowerów górskich, importerzy i producenci rowerów górskich odpowiadają jako wyspecjalizowane przedsiębiorstwa za wadliwy sprzęt lub błędne ustawienia.

Ciężar dowodu, że wadliwe wyposażenie roweru górskiego spowodowało wypadek, spoczywa na powodzie, a zatem z reguły na ofierze wypadku. Wystarczy tak zwany „dowód prima facie”. Dowód prima facie pozwala, na podstawie zasad doświadczenia, wyciągać wnioski z udowodnionych faktów na fakty do udowodnienia.

Zawinienie podczas zorganizowanych imprez rowerowych

Zasadnicza odpowiedzialność właściciela lasu za specjalnie oznakowane i wyznaczone trasy rowerowe nie jest przyjmowana, gdy tylko trasa jest wykorzystywana do zorganizowanego wyścigu rowerów górskich. W takim przypadku to organizatorzy muszą zapewnić, że trasa jest bezpieczna i zabezpieczona dla uczestników. Naprawy i bariery są dodatkowymi środkami ostrożności, które należy podjąć.

Dodatkowo, na organizatorze wyścigu rowerów górskich spoczywa odpowiedzialność za to, aby wyznaczona trasa wyścigu znajdowała się w bezpiecznym stanie oraz aby zorganizowana była sprawna służba ratownicza.

Zabezpieczenie leśnych dróg (w przypadku zezwolenia na przejazd)

Rowerzystom górskim może być dozwolone korzystanie ze szlaków turystycznych („shared trails”). Należy przy tym przestrzegać zasady wzajemnego szacunku wobec wszystkich innych użytkowników szlaków (pieszych, wspinaczy, narciarzy biegowych). Ponadto mogą istnieć specjalnie wyznaczone trasy rowerowe („Trails”).

Kto jeździ na rowerze lub rowerze górskim poza udostępnionymi drogami leśnymi lub innymi ścieżkami leśnymi, działa zasadniczo na własne ryzyko, jeśli chodzi o stan podłoża i roślinności.

Na właścicielu lasu nie spoczywa żaden ogólny obowiązek zapobiegania typowym zagrożeniom (leśnym) (takim jak spadające gałęzie, nierówności terenu itp.). Dotyczy to również naturalnych zagrożeń związanych z upadkami, kolizjami i lawinami. W tym przypadku odpowiedzialność ponoszona jest jedynie w ramach zasady ingerencji za stworzone nietypowe zagrożenia. Zarządca drogi zasadniczo nie odpowiada, jeśli wypadek zdarzy się na drodze, która była używana nielegalnie i było to rozpoznawalne dla użytkownika (4 Ob 200/12h).

Jeśli natomiast chodzi o zagrożenia nietypowe (np. oznakowanie naciągniętych lin podczas prac leśnych lub polowania), jest on zobowiązany do zabezpieczenia tego źródła zagrożenia.
Jeśli właściciel lasu zezwolił na korzystanie z dróg leśnych i ścieżek leśnych, odpowiada on zgodnie z § 1319a ABGB, przy czym odpowiedzialność ta jest ograniczona do umyślności i rażącego niedbalstwa.

Na właścicielu lasu spoczywa natomiast wyższy obowiązek staranności w przypadku wyznaczonych tras rowerowych. Jeśli trasa jest specjalnie oznakowana dla rowerzystów górskich, musi być ona w tym zakresie również bezpieczna i dobrze widocznie wytyczona.
Źródła zagrożeń, takie jak szczególnie niebezpieczne miejsca, muszą być zabezpieczone (np. zbocza, duże luźne kamienie lub przeszkody) lub zablokowane. Do obowiązków właściciela lasu należy również regularna konserwacja, aby wykluczyć ewentualne źródła zagrożeń.
Rowerzyści górscy powinni pamiętać, że na wszystkich wyznaczonych trasach rowerowych obowiązuje Kodeks Drogowy (StVO) (z wyjątkiem tzw. funparków).

Konkretny zakres obowiązku zabezpieczenia ruchu zależy zawsze od okoliczności konkretnego przypadku. Konkretnie należy wziąć pod uwagę, jakie środki są możliwe i uzasadnione dla właściciela lasu w celu uniknięcia zagrożenia.

Należy jednak również wziąć pod uwagę, że nie można osiągnąć całkowitego bezpieczeństwa ruchu na drogach leśnych i leśnych. Dlatego też nie należy stawiać wygórowanych wymagań wobec obowiązków spoczywających na właścicielu lasu.

Jeżeli związek turystyczny udostępnia drogę do ogólnego użytku, Sąd Najwyższy (OGH) orzekł niedawno, że związek turystyczny przejmuje funkcję (współ)utrzymującego zgodnie z §1319a ABGB w stosunku do rowerzystów uprawnionych do jazdy. Oznacza to, że ponosi on obowiązek naprawy i utrzymania dla celów rowerowych. Związek turystyczny oraz właściciel lasu/gruntu leśnego ponoszą zatem wspólną odpowiedzialność.

Wadliwe powierzchnie specjalne

Do powierzchni specjalnych zalicza się w szczególności parki rozrywki/rowerowe, oznakowane trasy i podobne obiekty, jak również tereny treningowe i wyścigowe. O ile te powierzchnie specjalne są prowadzone przez organizatorów lub spółki operacyjne, zalicza się je do zorganizowanej działalności i również istnieje obowiązek zabezpieczenia ruchu.

Operator obiektu musi w ramach obowiązków zabezpieczenia ruchu w każdym przypadku utrzymać bezpieczny i bezkolizyjny stan obiektu oraz chronić użytkowników przed rozpoznawalnymi zagrożeniami (np. poprzez znaki ostrzegawcze).

Nawet jeśli nie ma wiążących przepisów dla parków rozrywki/rowerowych, ze względu na rosnącą liczbę wypadków w parkach rozrywki, czasami z poważnymi obrażeniami, obowiązują ogólne zasady ostrożności (podobne do zasad FIS).

Wadliwa trasa rowerowa

Pomiędzy gościem a właścicielem szkoły jazdy na rowerach górskich zawierana jest umowa (często na szkolenie z techniki jazdy), na mocy której właściciel szkoły jazdy na rowerach górskich za opłatą uczy gościa wiedzy i umiejętności jazdy na rowerze górskim przez określony czas. Z reguły nie jest się zobowiązanym do osiągnięcia określonego sukcesu w szkoleniu.

Jako dodatkowy obowiązek wynikający ze stosunku umownego wynika obowiązek dbałości o bezpieczeństwo fizyczne gościa. Szczególną cechą stosunku umownego jest stosunek nadrzędności i podrzędności między instruktorem jazdy na rowerze górskim a gościem.

Właściciel szkoły jazdy na rowerach górskich ponosi odpowiedzialność wobec gościa za szkody wynikłe z wypadków podczas kursu z powodu własnej winy lub winy jego instruktorów jazdy na rowerach górskich wynikającej z umowy. Sam instruktor jazdy na rowerze górskim jest pomocnikiem w spełnieniu świadczenia właściciela szkoły jazdy na rowerach górskich i ponosi odpowiedzialność wobec gościa tylko z tytułu czynu niedozwolonego.

Wyłączenie odpowiedzialności przez szkołę jazdy na rowerach górskich za szkody na osobie, takie jak obrażenia ciała, nie jest możliwe. W przypadku szkód materialnych, takich jak uszkodzony sprzęt do jazdy na rowerze górskim, szkoła jazdy na rowerach górskich może wyłączyć odpowiedzialność za lekkie niedbalstwo, o ile zostanie to uzgodnione umownie, np. w formie Ogólnych Warunków Handlowych.

Uczestnicy kursów jazdy na rowerach górskich mają poza tym takie same prawa i obowiązki jak inni użytkownicy tras rowerowych (rozróżnienie według rodzaju trasy, patrz wyżej). W szczególności muszą również przestrzegać ogólnych zasad postępowania. Jeżeli gość sam ponosi winę za wypadek, z reguły należy dokonać podziału odpowiedzialności.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Postępowanie po wypadkach na rowerach górskich

Osoba, która brała udział w wypadku, powinna niezwłocznie zapewnić sobie pomoc prawną.

Postępowanie cywilne

Poszkodowany musi dochodzić swoich roszczeń z zakresu prawa prywatnego przed sądami cywilnymi.

Jeżeli przeciwko sprawcy wypadku zostanie wszczęte postępowanie karne, roszczenia z zakresu prawa cywilnego można zgłosić również w formie roszczenia osoby poszkodowanej w ewentualnym postępowaniu karnym.

Postępowanie karne

Jeżeli przeciwnik w wypadku zostanie ranny w wyniku wypadku na rowerze górskim lub sprzęt zostanie uszkodzony, może to mieć konsekwencje prawne dla sprawcy wypadku:

• Uszkodzenie mienia
• Narażenie na niebezpieczeństwo bezpieczeństwa fizycznego
• Nieumyślne spowodowanie uszczerbku na zdrowiu
• Nieumyślne spowodowanie śmierci

Również osoby trzecie, które nie brały udziału w zdarzeniu, mogą zostać pociągnięte do odpowiedzialności karnej w przypadku nieudzielenia pomocy lub pozostawienia rannego.

Postępowanie administracyjne (karne)

W przypadku nieuprawnionego korzystania z dróg leśnych i leśnych można nie tylko wykluczyć odpowiedzialność, ale również na rowerzystę górskiego mogą zostać nałożone kary administracyjne (od 150 € do 730 € w poważnych przypadkach), jak również pozwy cywilne ze strony właściciela lasu/gruntu leśnego. Kary te różnią się w zależności od kraju związkowego.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Zachowanie po wypadku na rowerze górskim

Jeśli sam brałeś udział w wypadku na rowerze górskim lub byłeś świadkiem wypadku na rowerze górskim, musisz – o ile nie jesteś ofiarą – w każdym przypadku udzielić pomocy. Nieudzielenie pomocy w przypadku obrażeń jest przestępstwem.

1. Zabezpieczenie miejsca wypadku

W pierwszej kolejności zabezpiecz miejsce wypadku, w szczególności na ruchliwym szlaku. Zabezpieczenie ma zawsze najwyższy priorytet, bez względu na to, jak ciężkie są obrażenia. Nie ma sensu, jeśli ratownicy zostaną ranni przez kolejnych rowerzystów górskich z powodu braku zabezpieczenia.

2. Udzielenie pierwszej pomocy

Koniecznie udziel pierwszej pomocy rannym osobom. Zwróć uwagę na to, aby rannym osobom było jak najcieplej.

3. Wezwanie pomocy

Jeżeli potrzebna jest dalsza pomoc, należy wezwać służby ratunkowe, dzwoniąc pod europejski numer alarmowy 112. Nie należy odkładać słuchawki, dopóki służby ratunkowe nie zbiorą wszystkich danych i nie zakończą rozmowy. Jeżeli alarmowanie telefoniczne nie jest możliwe, należy wezwać pomoc w inny sposób, o ile jest to możliwe bez narażania się na niebezpieczeństwo. Jeżeli nie jest to możliwe bez narażania się na niebezpieczeństwo, wskazane jest pozostanie na miejscu wypadku. Osoby ranne mogą być pozostawione same tylko w wyjątkowych sytuacjach.

4. Zabezpieczenie dowodów

Zabezpiecz wszystkie dowody. Jeśli jest to wymagająca trasa, oznacz miejsce wypadku, jeśli wypadek zdarzył się z powodu stanu nawierzchni (np. przeszkody na szlaku). Rozpocznij zabezpieczanie dowodów dopiero wtedy, gdy ofiara wypadku jest zaopatrywana przez Ciebie lub inne osoby.

5. Powiadomienie policji

Jeżeli spowodują Państwo wypadek z obrażeniami ciała, są Państwo zobowiązani do powiadomienia policji. Powiadomienie policji powinno nastąpić w każdym przypadku, gdy istnieje choćby najmniejsze podejrzenie drobnego urazu – nawet jeśli ofiara nie uważa tego za konieczne. Niepowiadomienie policji przez sprawcę uszkodzenia ciała jest przestępstwem.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Zabezpieczenie dowodów po wypadku na rowerze górskim

Należy zabezpieczyć wszystkie dowody. Najlepiej wykorzystać do tego aparat w telefonie komórkowym, aby zrobić zdjęcia i nagrać filmy.

1. Zebranie danych osobowych

W pierwszym kroku udokumentuj wszystkie osoby biorące udział w wypadku, świadków, a także pomocników, którzy dołączyli później. W idealnym przypadku sfotografuj dowody tożsamości w celu dokumentacji lub nagraj film z każdą osobą, w którym osoba ta podaje imię i nazwisko, adres, telefon i adres e-mail.

2. Sporządzenie protokołu powypadkowego

Do zabezpieczenia dowodów w przypadku wypadku na rowerze górskim konieczna jest dokumentacja wypadku na rowerze górskim:

1. Miejsce wypadku
2. Uczestnicy
3. Przebieg wypadku
4. Obrażenia
5. Szkody materialne
6. Pozycja świadków w momencie wypadku
7. Relacja świadków
8. Opis osoby, która uciekła (np. sprawca wypadku)
9. Udzielona pomoc
10. Dalszy przebieg

3. Powiadomienie adwokata

W przypadku wypadków z obrażeniami ciała prowadzone jest również dochodzenie przez policję. Ofiary lub sprawcy wypadku na rowerze górskim powinni koniecznie skontaktować się z naszą kancelarią adwokacką przed ewentualnym przesłuchaniem przez policję.

Już drobne błędy podczas przesłuchania mogą prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji dla Państwa przyszłości. Z reguły lepszym rozwiązaniem jest zatem pisemne oświadczenie adwokata niż ustne przesłuchanie bez uprzedniej porady prawnej.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Pytania dotyczące wypadków na rowerach górskich

1. Czy jako właściciel lasu ponoszę odpowiedzialność również na ścieżkach wydeptanych (jako ścieżka powstała dziko przez wędrowców), z której korzystają teraz również rowerzyści górscy?

Nie, zasadniczo nie. Jeśli jako właściciel lasu nie wyraziłeś wyraźnej zgody na użytkowanie jako ścieżka rowerowa, źródło zagrożenia nie wynika również z Twojego działania. Dotyczy to tym bardziej, jeśli rowerzyści górscy bez Twojej zgody – bezprawnie – założyli ścieżkę. Inaczej jest, jeśli ścieżka wydeptana stwarza nietypowe zagrożenia (nie wynikające z natury, oczekiwane zagrożenia).

2. Czy mogę jeździć na rowerze górskim wszędzie w lesie?

Nie. W lesie obowiązuje swobodne prawo wstępu, ale zasadniczy zakaz jazdy. Jeśli jednak właściciel lasu wyrazi zgodę (np. poprzez tablice lub wyznaczoną trasę), jazda na rowerze górskim jest dozwolona.

3. Czy mogę jeździć na rowerze górskim po szlakach turystycznych?

Zasadniczo nie. Jeśli jednak droga jest przeznaczona do wspólnego użytku (oznakowanie) lub jako „Trail” (czyli jako trasa dla rowerów górskich), jazda na rowerze górskim jest również dozwolona. Należy przy tym uwzględnić zasadę wzajemnego poszanowania. Zmniejszyć prędkość, zachować wystarczający odstęp (również od krawędzi bocznych) i bezpieczne mijanie.

4. Czy jako rowerzysta górski naprawdę ponoszę wyłączną odpowiedzialność, jeśli zignoruję znak „Dalsza jazda na własne ryzyko”?

Nie. Zasady odpowiedzialności są określone przez prawo. Jeśli prawo stanowi, że właściciel lasu musiałby w danym przypadku ponosić odpowiedzialność, tablica nic nie zmienia w tym stanie prawnym. Wyłączenie odpowiedzialności ma zastosowanie tylko wtedy, gdy również przepisy prawne nie przewidują takiej odpowiedzialności.
Jeśli w szczególności chodzi o wyznaczoną trasę dla rowerów górskich, właściciel lasu jest również odpowiedzialny za jej zabezpieczenie i utrzymanie. Tablica z przeciwnym stwierdzeniem („Korzystanie na własne ryzyko”) nic w tym nie zmienia.

5. Czy właściciel lasu lub leśniczy może mnie zatrzymać jako rowerzystę górskiego?

Tak i nie. Właściciel lasu jest również zawsze właścicielem gruntu zgodnie z Kodeksem Cywilnym (ABGB). Umożliwia mu to w pewnym stopniu zastosowanie „prawa samopomocy” w celu ochrony własności. Prawo to może być jednak wykonywane tylko w sposób adekwatny. W szczególności przemoc fizyczna jest dopuszczalna tylko w wyjątkowych przypadkach.
Leśniczy natomiast (podobnie jak robotnicy leśni, inni wędrowcy itp.) nie mają żadnych praw w stosunku do rowerzystów. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy są to organy ochrony lasu. Mogą one zatrzymać rowerzystów górskich i w odpowiedni sposób ustalić tożsamość oraz złożyć doniesienie.
W wyjątkowych przypadkach są oni nawet uprawnieni do wydalenia osób z lasu. Jeśli osoba uporczywie odmawia, funkcjonariusz ochrony lasu może nawet dokonać aresztowania lub konfiskaty roweru.

6. Czy jako właściciel lasu muszę przestrzegać szczególnych przepisów StVO, jeśli istnieją trasy dla rowerów górskich?

Na początku należy podkreślić, że StVO obowiązuje zawsze, gdy istnieje droga. Nawet jeśli służy ona tylko ruchowi pieszemu, jest uznawana za drogę publiczną z ruchem publicznym. StVO ma zatem również zastosowanie w pełnym zakresie do dróg leśnych. Jeśli wyznaczysz dodatkowe trasy dla rowerów górskich, pozostaje to przy podstawowym obowiązywaniu StVO. Dodatkowe regulacje nie są dodawane.
Obowiązki w zakresie utrzymania i zabezpieczenia wykraczające poza to opierają się natomiast na odpowiedzialności deliktowej.

7. Czy jako właściciel lasu mogę wyłączyć obowiązywanie StVO?

Zasadniczo nie. Zastosowanie StVO do dróg leśnych odpada tylko wtedy, gdy w całości nie odbywa się ruch publiczny (ogólny ruch pieszych i pojazdów). Jeśli tak jest, możesz jako właściciel lasu wyłączyć StVO poprzez wyraźne oznakowanie lub wprowadzić częściowo odmienne przepisy.