Odwołanie w przypadku środków zapobiegawczych

Odwołanie w przypadku środków zapobiegawczych

Odwołanie zgodnie z § 54 StGB dotyczy osób, które zostały warunkowo zwolnione ze środka zapobiegawczego, na przykład z zakładu dla przestępców wymagających odwykania lub z placówki zgodnie z §§ 21 do 23 StGB. Te środki nie służą karaniu, lecz ochronie społeczeństwa i leczeniu tych, których zaburzenia psychiczne lub uzależnienie doprowadziły do czynu. Jeśli stanie się jasne, że niebezpieczeństwo nadal istnieje lub osoba nie przestrzega nałożonych obowiązków, sąd może odwołać zwolnienie i ponownie wykonać środek.

Odwołanie zgodnie z § 54 StGB ma miejsce, gdy sąd uchyla warunkowe zwolnienie ze środka zapobiegawczego, ponieważ niebezpieczeństwo ze strony osoby nadal istnieje.

Warunki odwołania

Odwołanie następuje zgodnie z tymi samymi zasadami co w § 53 StGB. Decydujące jest, czy niebezpieczeństwo, przeciwko któremu skierowany jest środek zapobiegawczy, nadal istnieje i czy odwołanie jest konieczne w celu zapobieżenia dalszym przestępstwom.

Zgodnie z § 53 StGB możliwe są dwie podstawowe sytuacje. Po pierwsze, nowy czyn karalny w okresie próbnym, który prowadzi do skazania. Po drugie, znaczące naruszenie poleceń, na przykład umyślne nieprzestrzeganie formalnie wydanych poleceń lub uporczywe uchylanie się od wpływu pomocy kuratorskiej. W obu przypadkach sąd sprawdza, czy odwołanie jest rzeczywiście konieczne. Nie ma automatyzmu. Przed odwołaniem sąd musi rozważyć łagodniejsze środki, w szczególności przedłużenie okresu próbnego, wydanie dodatkowych poleceń oraz zarządzenie lub kontynuację pomocy kuratorskiej.

Typowe podstawy odwołania to

• nawroty uzależnienia lub przemocy,
• odmowa przestrzegania poleceń terapeutycznych,
• przerwanie leczenia lub opieki następczej,
• nowe czyny karalne, które wskazują na utrzymujące się niebezpieczeństwo.

Sąd zawsze sprawdza, czy stabilne życie poza placówką jest realistyczne, czy też konieczny wydaje się powrót do środka w celu zapobieżenia ponownym przestępstwom.

Decyzja sądowa i alternatywy

Odwołanie może zostać orzeczone tylko wtedy, gdy łagodniejsze środki nie wystarczają. Jako alternatywy można rozważyć:

• przedłużenie okresu próbnego,
• nowe polecenia terapeutyczne lub meldunkowe,
• ściślejszą opiekę przez pomoc kuratorską,
• kontynuację leczenia ambulatoryjnego pod nadzorem lekarskim.

Sąd jest zobowiązany zawsze wybierać najłagodniejszy odpowiedni środek. Dopiero gdy wszystkie inne środki okażą się bezskuteczne lub niewystarczające, może nastąpić odwołanie.

Sebastian Riedlmair
Harlander & Partner Rechtsanwälte „Der Widerruf nach § 54 StGB ist kein Ausdruck des Scheiterns einer Behandlung, sondern eine Konsequenz fortbestehender Gefährlichkeit. Er dient der Sicherung der Rechtsordnung und dem Schutz der Allgemeinheit, nicht der Bestrafung.“

Przedłużenie okresu próbnego

Jeśli zwolnienie z zakładu zgodnie z § 21 StGB nie zostanie odwołane, sąd może przedłużyć okres próbny do maksymalnie piętnastu lat.
Jeśli pierwotnie ustalony okres próbny wynosi pięć lat, może zostać przedłużony maksymalnie do dziesięciu lat.

Pod koniec pierwotnego lub przedłużonego okresu próbnego sąd może zarządzić dalsze przedłużenie o maksymalnie trzy lata, jeśli szczególne powody przemawiają za tym, że nadal potrzebna jest groźba umieszczenia w celu powstrzymania niebezpieczeństwa.
Powtórne przedłużenie jest wyraźnie dopuszczalne.

Jednocześnie sąd sprawdza, czy należy wydać nowe polecenia i czy konieczna jest pomoc kuratorska.

Leczenie medyczne i umieszczenie

Jeśli w ramach warunkowego zwolnienia wydano polecenie poddania się leczeniu medycznemu i istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba nie przestrzega tego polecenia, sąd może zarządzić leczenie stacjonarne.
W takich przypadkach należy powiadomić organ bezpieczeństwa, który postępuje zgodnie z § 9 ustawy o umieszczeniu (UbG). Sąd zostaje poinformowany o podjętych środkach i decyduje, czy zwolnienie ma zostać utrzymane, czy odwołane.

Nowy środek w okresie próbnym

Jeśli osoba popełni w okresie próbnym nowy czyn karalny i w związku z tym zostanie ponownie zarządzony środek zapobiegawczy zgodnie z §§ 21 do 23 StGB, wcześniejsze zarządzenie staje się bezprzedmiotowe.
Ma to zapewnić, że obowiązuje tylko aktualny środek i nie powstaje podwójna regulacja.

Wyjątek: bezcelowość leczenia

Odwołanie nie jest dopuszczalne, jeśli kontynuacja leczenia wydaje się z góry bezcelowa. W takich przypadkach powrót do placówki nie miałby żadnej korzyści terapeutycznej ani związanej z bezpieczeństwem. Sąd nie może zatem odwołać zwolnienia.

Ocena prawna

§ 54 StGB uzupełnia system warunkowych zwolnień o specjalnoprewencyjny mechanizm ochronny. Łączy bezpieczeństwo i terapię w stopniowanej procedurze.
Celem jest ochrona społeczeństwa bez niepotrzebnej ingerencji w wolność jednostki.
Decyzja sądowa musi zatem zawsze opierać się na aktualnej prognozie niebezpieczeństwa i być uzasadniona zasadą proporcjonalności.

Korzyści z pomocy prawnej

Postępowanie karne jest znacznym obciążeniem dla osób, których dotyczy. Już na początku grożą poważne konsekwencje – od środków przymusu, takich jak przeszukanie domu lub aresztowanie, przez wpisy do rejestru karnego, aż po kary pozbawienia wolności lub grzywny. Błędy popełnione w pierwszej fazie, takie jak nieprzemyślane zeznania lub brak zabezpieczenia dowodów, często nie mogą być później naprawione. Również ryzyko ekonomiczne, takie jak roszczenia odszkodowawcze lub koszty postępowania, może mieć ogromne znaczenie.

Specjalistyczna obrona karna zapewnia, że Twoje prawa są chronione od samego początku. Daje pewność w kontaktach z policją i prokuraturą, chroni przed samooskarżeniem i tworzy podstawę dla jasnej strategii obrony.

Nasza kancelaria:

• sprawdza, czy i w jakim zakresie zarzut jest prawnie uzasadniony,
• towarzyszy Ci przez postępowanie przygotowawcze i rozprawę główną,
• zapewnia prawnie bezpieczne wnioski, oświadczenia i kroki proceduralne,
• wspiera w odparciu lub regulacji roszczeń cywilnoprawnych,
• chroni Twoje prawa i interesy wobec sądu, prokuratury i poszkodowanych

Peter Harlander
Harlander & Partner Rechtsanwälte „Machen Sie keine inhaltlichen Aussagen ohne vorherige Rücksprache mit Ihrer Verteidigung. Sie haben jederzeit das Recht zu schweigen und eine Anwältin oder einen Anwalt beizuziehen. Dieses Recht gilt bereits bei der ersten polizeilichen Kontaktaufnahme. Erst nach Akteneinsicht lässt sich klären, ob und welche Einlassung sinnvoll ist.“

Często zadawane pytania – FAQ