Adwokat ds. wypadków narciarskich w Austrii

Nasi adwokaci i radcy prawni specjalizują się w pozasądowym i sądowym zastępstwie prawnym w postępowaniu cywilnym oraz w postępowaniu karnym w związku z wypadkami narciarskimi w Austrii.

Skutki prawne po wypadkach narciarskich

Sześć lokalizacji

Idealna lokalizacja naszych sześciu lokalizacji w Austrii pozwala nam na optymalne reprezentowanie Państwa w każdym miejscu wypadku we wszystkich austriackich ośrodkach narciarskich.

Nasi niemieccy klienci szczególnie cenią fakt, że nasza kancelaria adwokacka jest również dopuszczona do działalności w Niemczech. Ułatwia to komunikację z niemieckim „adwokatem domowym” i niemieckim ubezpieczeniem ochrony prawnej. Jesteśmy optymalnym „tłumaczem” z prawa niemieckiego na prawo austriackie.

Konsultacja za pośrednictwem wideokonferencji

Wypadki narciarskie często zdarzają się z dala od domu. Mamy na to rozwiązanie. Załatwianie wszystkich rozmów za pośrednictwem wideokonferencji lub telefonu jest dla nas oczywiste. Oszczędza to Państwu wielu kilometrów podróży.

Ubezpieczenie ochrony prawnej

Akceptujemy wszystkie ubezpieczenia ochrony prawnej.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Roszczenia po wypadku narciarskim

W przypadku wypadku narciarskiego w Austrii w prawie wszystkich przypadkach zastosowanie ma prawo austriackie. Wszystkie roszczenia wszystkich zaangażowanych osób należy zatem rozpatrywać zgodnie z prawem austriackim. Inaczej jest tylko wtedy, gdy sprawca wypadku i ofiara wypadku mają miejsce zamieszkania w tym samym obcym państwie.

W przypadku wypadku narciarskiego mogą istnieć roszczenia odszkodowawcze z tytułu

1. Ból
2. Szkody materialne
3. Koszty ratownictwa
4. Koszty leczenia
5. Zmarnowane wydatki
6. Utrata zarobków
7. Zryczałtowane koszty

Odpowiedzialność za te roszczenia ponosi osoba, która spowodowała wypadek w sposób zawiniony i bezprawny. Kto chce dochodzić tych roszczeń jako ofiara wypadku lub bronić się przed nimi jako sprawca wypadku, musi od samego początku zrobić wszystko właściwie.

W przypadku wypadków z obrażeniami ciała zawsze następuje ustalenie przebiegu wypadku przez policję. Nawet małe błędy w zeznaniach mogą mieć kosztowne konsekwencje.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Zadośćuczynienie za ból i cierpienie

Odszkodowanie za ból ma zrekompensować poszkodowanemu zarówno ból i nieprzyjemne odczucia, które już powstały w wyniku wypadku narciarskiego, jak i wszystkie następstwa i szkody późne, które wystąpią dopiero w przyszłości.

Wysokość zadośćuczynienia za ból i cierpienie oblicza się na podstawie stawek dziennych, przy czym rozróżnia się ból lekki, średni i ciężki. Są one przyznawane w różnej wysokości w różnych okręgach sądowych.

Przykładowo, Sąd Krajowy w Salzburgu w przypadku obrażeń ciała, które wiążą się z 3 dniami silnego bólu, 8 dniami średniego bólu oraz 21 dniami lekkiego bólu, prawdopodobnie przyznałby zadośćuczynienie za ból i cierpienie w wysokości około 5.520,00 EUR.

Szkody materialne

Szkody rzeczowe obejmują koszty wymiany lub naprawy rzeczy, które zostały zniszczone lub uszkodzone w wyniku wypadku narciarskiego. Należy również zrekompensować szkody rzeczowe, takie jak uszkodzony w wyniku wypadku narciarskiego sprzęt narciarski.

Celem roszczenia odszkodowawczego jest zapewnienie poszkodowanemu rekompensaty za poniesioną stratę. W przypadku uszkodzenia rzeczy używanych, np. starego sprzętu narciarskiego, pojawia się problem „nowe za stare”. W przypadku rzeczy mocno używanych może to prowadzić do tego, że zostanie zrekompensowana tylko wartość bieżąca uszkodzonej rzeczy.

Koszty ratownictwa

Koszty akcji ratunkowej obejmują koszty akcji ratunkowej z miejsca wypadku. Jeśli więc z powodu wypadku narciarskiego konieczna jest akcja ratunkowa z użyciem helikoptera, to poszkodowany może również dochodzić tych kosztów od sprawcy wypadku.

UWAGA: Jeśli koszty ratownictwa zostały zwrócone przez ubezpieczenie, roszczenia wobec sprawcy szkody przechodzą na ubezpieczyciela.

Koszty leczenia

Koszty leczenia obejmują koszty zabiegów, leków, środków pomocniczych oraz przejazdów na leczenie.

UWAGA: Jeśli świadczenia zostały udzielone przez zakład ubezpieczeń społecznych, roszczenia wobec sprawcy szkody przechodzą na zakład ubezpieczeń społecznych.

Zmarnowane wydatki

Niespełnione oczekiwania to wszystkie wydatki, które wprawdzie nie zostały spowodowane przez sam wypadek narciarski, ale stały się bezużyteczne z powodu wypadku narciarskiego. Ofierze wypadku przysługuje roszczenie o zwrot niespełnionych oczekiwań.

Roszczenie o zwrot zmarnowanych wydatków obejmuje między innymi koszty pokoju hotelowego, który nie jest już potrzebny, koszty podróży związane z urlopem, z którego nie można już skorzystać, a także koszty anulowania.

Utrata zarobków

Utrata zarobków obejmuje wszystkie szkody poniesione przez ofiarę wypadku w wyniku zmniejszenia lub utraty zdolności do pracy.

Jeśli ofiara wypadku dozna utraty zarobków w wyniku wypadku narciarskiego, to sprawca wypadku ma obowiązek zrekompensować utratę zarobków.

Utrata zarobków musi być zrekompensowana przez sprawcę wypadku już w przypadku lekkiego niedbalstwa.

Utracony zysk

Utracony zysk występuje zawsze wtedy, gdy poszkodowany traci szansę leżącą jeszcze w przyszłości, której wystąpienie było już w dużej mierze pewne.

Nieotrzymanie zbliżającego się, ale jeszcze nieustalonego w momencie wypadku narciarskiego, awansu zawodowego stanowi utracony zysk, jeśli ofiara wypadku nie jest już w stanie wykonywać lepiej płatnej pracy z powodu trwałych uszkodzeń.

Utracony zysk musi być zrekompensowany przez sprawcę wypadku w przypadku rażącego zaniedbania.

Zryczałtowane koszty

Zryczałtowane koszty służą do rekompensaty wszystkich innych wydatków, które powstały poszkodowanemu w wyniku wypadku narciarskiego. Należy przez to rozumieć w szczególności własny nakład czasu na załatwienie konsekwencji. Przykładem tego są wydatki na przesłuchanie na policji.

Pod tytułem „Zryczałtowane koszty” przyznawane jest z reguły do 200,00 EUR, o ile nie zostaną udowodnione wyższe koszty.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Odpowiedzialność za wypadki narciarskie

Odpowiedzialność za skutki wypadku narciarskiego wymaga bezprawnego i zawinionego zachowania sprawcy wypadku.

Zebraliśmy dla Państwa najważniejsze przykłady:

Nieprzestrzeganie zasad zachowania FIS

Zasady FIS dla narciarzy i snowboardzistów zostały uchwalone przez Międzynarodową Federację Narciarską FIS (Fédération Internationale des Ski). Zasady FIS pochodzą z 1967 roku i od tego czasu były dwukrotnie aktualizowane, ostatni raz w 2002 roku.

Celem zasad FIS jest unikanie wypadków narciarskich i wypadków na snowboardzie. Najważniejszą zasadą jest „wzgląd”. W przypadku kolizji użytkowników stoku narciarskiego nieprzestrzeganie zasad FIS z reguły uzasadnia odpowiedzialność za skutki wypadku.

Jazda na nartach pod wpływem alkoholu

W przeciwieństwie do ruchu drogowego, na stoku nie obowiązuje ustawowy limit alkoholu we krwi (limit promili). Ryzyko jazdy na nartach pod wpływem alkoholu jest jednak wysokie.

W przypadku wypadku narciarskiego wpływ alkoholu jest wieloraki: Jeśli sprawca wypadku jest pod wpływem alkoholu, to prawie zawsze powoduje to rażące niedbalstwo. Sprawca wypadku odpowiada wtedy za szkody rzeczowe za wartość nową uszkodzonych rzeczy, a także za utratę zarobków ofiary wypadku. Jeśli ofiara wypadku jest pod wpływem alkoholu, to sąd często orzeka o współwinie ofiary wypadku. Roszczenie odszkodowawcze ofiary wypadku jest wtedy procentowo zmniejszane.

Alkoholizacja ma więc bezpośredni wpływ na zakres i wysokość roszczeń, które można dochodzić.

Kto z powodu wpływu alkoholu jest ograniczony podczas jazdy na nartach, popełnia ponadto przestępstwo zagrożenia bezpieczeństwa fizycznego – nawet wtedy, gdy nikt nie został ranny. Kto z powodu wpływu alkoholu rani innych, popełnia nieumyślne uszkodzenie ciała, które jest surowiej karane z powodu rażącego niedbalstwa.

Jazda na nartach pod wpływem narkotyków

W przypadku jazdy na nartach pod wpływem narkotyków obowiązuje to samo, co w przypadku jazdy na nartach pod wpływem alkoholu. Jazda na nartach pod wpływem narkotyków może przynieść ogromne szkody zarówno sprawcy wypadku, jak i ofierze wypadku.

Wadliwy sprzęt narciarski

Błąd w sprzęcie narciarskim może prowadzić do wypadków i obrażeń. Możliwych jest kilka konfiguracji:

1. Własne błędy
2. Błędy sprzedawcy nart
3. Błędy specjalistycznego warsztatu
4. Błędy wypożyczalni nart
5. Błędy producenta nart

Własne błędy

Sąd Najwyższy (OGH) wywiódł w swojej decyzji 3 Ob 38/97b z zasady uwzględniania zasady FIS nr 1, że do obowiązków zachowania narciarza alpejskiego należy zlecenie ustawienia wiązań przez specjalistę.

Kto sam konserwuje sprzęt narciarski, bierze na siebie duże ryzyko. Jeśli np. wiązanie narciarskie zostało ustawione samodzielnie i podczas prostej jazdy dochodzi do upadku z powodu zwolnienia wiązania, to samodzielnie zawinione błędne ustawienie uważa się za przyczynę upadku, o ile upadłemu nie uda się udowodnić innej przyczyny.

Błędy innych

Sprzedawcy nart, warsztaty narciarskie, wypożyczalnie nart, importerzy i producenci nart odpowiadają jako przedsiębiorstwa specjalistyczne za wadliwy sprzęt lub wadliwe ustawienia.

Ciężar dowodu na to, że wadliwy sprzęt narciarski spowodował wypadek, spoczywa na powodzie, a więc z reguły na ofierze wypadku. Wystarcza przy tym tak zwany „dowód prima facie”. Dowód prima facie pozwala na wyciąganie wniosków z udowodnionych faktów na fakty, które należy udowodnić, na podstawie zasad doświadczenia. Przykładowo, OGH w decyzji 3 Ob 38/97b wywnioskował z udowodnionego faktu zwolnienia wiązania podczas prostej jazdy przed upadkiem na fakt, który należy udowodnić, że ustawienie musiało być wadliwe. Rzeczą tego, kto ustawił wiązanie, jest wtedy udowodnienie, że inne zdarzenie było co najmniej równie przyczynowe dla upadku.

Wadliwe wyciągi

Kupując karnet na wyciąg, dochodzi do zawarcia umowy między przedsiębiorcą kolejki linowej a pasażerem. Przedsiębiorca kolejki linowej odpowiada wobec pasażera, który jest w posiadaniu ważnego biletu, z tytułu umowy przewozu. W ten sposób dla pasażera mają zastosowanie szczególnie korzystne regulacje dotyczące odpowiedzialności.

Głównym obowiązkiem umowy przewozu jest przewóz pasażera kolejką linową. Dodatkowo istnieje umowne zobowiązanie uboczne, aby nie naruszać fizycznego dobra pasażerów.

Dodatkowo możliwa jest odpowiedzialność niezależna od winy przedsiębiorcy kolejki linowej na podstawie przepisów ustawy o odpowiedzialności za kolej i pojazdy silnikowe (EKHG), która jest również korzystna dla pasażera.

Przedsiębiorca kolejki linowej ma w szczególności zadbać o to, aby zarówno sama instalacja przewozowa, jak i miejsca wsiadania i wysiadania znajdowały się w stanie bezpiecznym i bez zagrożeń dla przewozu pasażerów.

Dodatkowo przedsiębiorstwo kolejki linowej ponosi odpowiedzialność za to, aby wyznaczone stoki narciarskie i trasy narciarskie znajdowały się w stanie zabezpieczonym oraz aby zorganizowana była uporządkowana służba ratownicza.

Jeśli przedsiębiorca kolejki linowej naruszy te obowiązki i w wyniku tego pasażer poniesie szkodę, to przedsiębiorca kolejki linowej ponosi odpowiedzialność.

Niewystarczające zabezpieczenie terenu narciarskiego

W zależności od rodzaju zjazdu należy rozróżnić zorganizowany teren narciarski jako całość stoków narciarskich, tras narciarskich i powierzchni specjalnych oraz wolny teren narciarski jako teren poza zorganizowanym terenem narciarskim.

Przedsiębiorca kolejki linowej ponosi odpowiedzialność za zorganizowany przez niego teren narciarski w zakresie oznakowania, szerokości, przygotowania, kontroli i ochrony przed zagrożeniami alpejskimi i zagrożeniem lawinowym. Zorganizowany teren narciarski rozpoznaje się z reguły po jego oznakowaniu, które jest obowiązkowe, oraz po zabezpieczeniu przed zagrożeniami (w szczególności zagrożeniem upadkiem, kolizją i lawiną) oraz przygotowaniu stoku.

Obowiązek zabezpieczenia stoku wynika z umowy przewozu, tak że przedsiębiorca kolejki linowej w przypadku posiadania ważnego biletu przez użytkownika stoku zasadniczo odpowiada za bezpieczny i bez zagrożeń stan zorganizowanego terenu narciarskiego przy każdym zawinieniu.

Należy jednak również wziąć pod uwagę, że nie można osiągnąć całkowitego bezpieczeństwa ruchu na stokach narciarskich. Nie wolno zatem stawiać wygórowanych wymagań wobec obowiązków ciążących na przedsiębiorcy kolejki linowej.

Obowiązek zabezpieczenia ruchu przedsiębiorcy kolejki linowej zasadniczo sięga tylko do krawędzi stoku, która jest określona albo przez naturalne uwarunkowania, albo może być sztucznie oznaczona przez przedsiębiorcę kolejki linowej za pomocą oznaczeń krawędzi. Zgodnie z ogólnym poglądem obowiązek zabezpieczenia stoku obejmuje jednak dodatkowo nadzwyczajne źródła zagrożeń w bezpośrednim sąsiedztwie stoku (ok. 2 metry).

Konkretny zakres obowiązku zapewnienia bezpieczeństwa ruchu zawsze zależy od okoliczności indywidualnego przypadku. Konkretnie należy wziąć pod uwagę, jakie środki są możliwe i rozsądne dla operatora kolei linowej w celu uniknięcia zagrożenia.

Użytkownikom stoków, którzy nie posiadają ważnego karnetu na wyciąg (np. narciarze tourowi), posiadacz wyznaczonego stoku odpowiada za stan drogi zgodnie z § 1319a ABGB, przy czym odpowiedzialność jest tutaj ograniczona do zamiaru i rażącego niedbalstwa.

W przypadku tak zwanego wolnego terenu narciarskiego nie istnieją natomiast obowiązki zabezpieczenia ruchu przedsiębiorcy kolejki linowej; tutaj odpowiada się jedynie w ramach zasady ingerencji za stworzone nietypowe zagrożenia.

Wadliwe powierzchnie specjalne

Do powierzchni specjalnych zalicza się w szczególności funparki i podobne urządzenia oraz tereny treningowe i wyścigowe. O ile te powierzchnie specjalne są prowadzone przez przedsiębiorstwo kolejki linowej, zaliczają się one do zorganizowanego terenu narciarskiego.

Operator instalacji musi w ramach obowiązków zabezpieczenia ruchu w każdym razie utrzymać bezpieczny i bez zagrożeń stan instalacji oraz chronić użytkowników przed rozpoznawalnymi zagrożeniami. Ponadto wymagane jest przestrzenne oddzielenie funparku od ogólnego stoku.

Ze względu na rosnącą liczbę wypadków w snowparkach, czasami z poważnymi obrażeniami, FIS wydała „Kodeks postępowania dla snowparków”, który ma być uzupełnieniem powszechnie znanych zasad FIS dotyczących narciarstwa.

Wadliwy kurs narciarski

Między gościem a właścicielem szkoły narciarskiej zawierany jest kontrakt instruktora narciarskiego, przy czym właściciel szkoły narciarskiej za wynagrodzeniem przez określony czas uczy gościa wiedzy i umiejętności narciarstwa alpejskiego. Określony sukces szkoleniowy z reguły nie jest przy tym gwarantowany.

Jako zobowiązanie poboczne z stosunku umownego wynika obowiązek zachowania bezpieczeństwa fizycznego gościa. Szczególną cechą stosunku umownego jest relacja nadrzędności i podrzędności między instruktorem narciarskim a gościem.

Właściciel szkoły narciarskiej odpowiada wobec gościa za szkody z wypadków podczas kursu przy własnej winie lub przy winie swoich instruktorów narciarskich z tytułu umowy. Sam instruktor narciarski jest pomocnikiem wykonawczym właściciela szkoły narciarskiej i odpowiada wobec gościa tylko deliktowo.

Wyłączenie odpowiedzialności przez szkołę narciarską za szkody osobowe, takie jak uszkodzenia ciała, nie jest możliwe. Za szkody rzeczowe, takie jak uszkodzone kombinezony narciarskie, szkoła narciarska może wyłączyć odpowiedzialność za lekkie niedbalstwo, o ile zostanie to uzgodnione umownie, np. w formie ogólnych warunków umowy.

Uczestnicy kursów narciarskich mają poza tym takie same prawa i obowiązki jak inni użytkownicy stoków. W szczególności muszą również przestrzegać ogólnych zasad postępowania, przede wszystkim zasad FIS. Jeśli gościa przy wypadku obciąża własna wina, z reguły należy dokonać podziału odpowiedzialności.

Lawiny

Rozpoznawalność zagrożenia lawinowego charakteryzuje się dużymi czynnikami niepewności. Według Europejskiej Skali Zagrożenia Lawinowego rozróżnia się 5 stopni zagrożenia, w zależności od prawdopodobieństwa wyzwolenia.

Przez właściwe władze publikowane są w nieregularnych odstępach czasu oraz przy zmianie sytuacji zagrożenia raporty o sytuacji lawinowej. Ponadto z danych z pobliskich stacji meteorologicznych i stacji pomiarowych śniegu można wyciągnąć wnioski dotyczące ewentualnego istniejącego zagrożenia lawinowego.

Oprócz przedsiębiorcy kolejki linowej, który ze względu na umowne zobowiązania poboczne jest odpowiedzialny za dobro fizyczne użytkowników stoków, w szczególności gminy są zobowiązane do zapobiegania zagrożeniu lawinowemu. Członkowie komisji lawinowych doradzają natomiast z reguły czysto społecznie i dlatego odpowiadaliby tylko przy świadomości.

Jeśli w zorganizowanej przestrzeni narciarskiej zdarzy się nieszczęście lawinowe, to operator kolejki linowej odpowiada przy winnym zachowaniu. Warunkiem tego jest, że niebezpieczeństwo było rozpoznawalne. Członków komisji lawinowej nie obciąża natomiast żadna odpowiedzialność.

Ratraki, skutery śnieżne

Użycie maszyn ratrakowych i skuterów śnieżnych jest ograniczone do jazd niezbędnych dla działalności.

Według stałego orzecznictwa narciarze nie mogą być przez użycie ratraków bardziej utrudniani lub zagrażani, niż jest to bezwzględnie konieczne dla zapewnienia właściwej pielęgnacji stoków. W miejscach nieprzejrzystych należy ustawić posterunki ostrzegawcze.

Ponadto na samych urządzeniach do przygotowywania tras narciarskich należy zamontować odpowiednie urządzenia ostrzegawcze (światło migające). Podczas jazdy do tyłu lub w miejscach nieprzejrzystych kierowca urządzenia do przygotowywania tras narciarskich musi użyć klaksonu lub wydać przerywany sygnał dźwiękowy.

Na skuterach śnieżnych również należy zamontować odpowiednie urządzenia ostrzegawcze (na przykład włączone reflektory lub wysoko wystającą chorągiewkę przymocowaną do tyczki).

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Postępowanie po wypadkach narciarskich

Osoba, która brała udział w wypadku, powinna niezwłocznie zapewnić sobie pomoc prawną.

Postępowanie cywilne

Poszkodowany musi dochodzić swoich roszczeń z zakresu prawa prywatnego przed sądami cywilnymi.

Jeżeli przeciwko sprawcy wypadku zostanie wszczęte postępowanie karne, roszczenia z zakresu prawa cywilnego można zgłosić również w formie roszczenia osoby poszkodowanej w ewentualnym postępowaniu karnym.

Postępowanie karne

Jeśli przeciwnik w wypadku zostanie ranny w ramach wypadku narciarskiego lub zostanie uszkodzony sprzęt, może to mieć dla sprawcy wypadku konsekwencje karne:

• Uszkodzenie mienia
• Narażenie na niebezpieczeństwo bezpieczeństwa fizycznego
• Nieumyślne spowodowanie uszczerbku na zdrowiu
• Nieumyślne spowodowanie śmierci

Również osoby trzecie, które nie brały udziału w zdarzeniu, mogą zostać pociągnięte do odpowiedzialności karnej w przypadku nieudzielenia pomocy lub pozostawienia rannego.

Postępowanie administracyjne (karne)

W prawie administracyjnym istnieje wiele ustaw, których zakres stosowania jest również istotny w związku z uprawianiem sportów zimowych. W szczególności „freeriding” lub jazda po „drogach leśnych” może stanowić wykroczenie administracyjne.

Złamanie przepisów prawa administracyjnego wiąże się w większości przypadków z nałożeniem grzywny przez właściwe organy.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Zachowanie po wypadku narciarskim

Jeśli zostali Państwo sami uwikłani w wypadek narciarski lub byli świadkami wypadku narciarskiego, muszą Państwo – o ile nie są ofiarą – w każdym przypadku udzielić pomocy. Zaniechanie udzielenia pomocy w przypadku obrażeń jest przestępstwem.

1. Zabezpieczenie miejsca wypadku

Zabezpieczcie Państwo przede wszystkim miejsce wypadku. Wbijcie narty powyżej miejsca wypadku na krzyż w śnieg lub machajcie kurtką, aby ostrzec następnych narciarzy. Zabezpieczenie ma zawsze najwyższy priorytet, bez względu na to, jak ciężkie mogą być obrażenia. Nic nie da, jeśli ratownicy z braku zabezpieczenia zostaną ranni przez następnych narciarzy.

2. Udzielenie pierwszej pomocy

Koniecznie udzielić pierwszej pomocy osobom rannym. Należy zadbać o to, aby osoby ranne były jak najcieplej ubrane. Wstrząs po wypadku może zimą łatwo doprowadzić do zagrażającego życiu wychłodzenia.

3. Wezwanie pomocy

Jeżeli potrzebna jest dalsza pomoc, należy wezwać służby ratunkowe, dzwoniąc pod europejski numer alarmowy 112. Nie należy odkładać słuchawki, dopóki służby ratunkowe nie zbiorą wszystkich danych i nie zakończą rozmowy. Jeżeli alarmowanie telefoniczne nie jest możliwe, należy wezwać pomoc w inny sposób, o ile jest to możliwe bez narażania się na niebezpieczeństwo. Jeżeli nie jest to możliwe bez narażania się na niebezpieczeństwo, wskazane jest pozostanie na miejscu wypadku. Osoby ranne mogą być pozostawione same tylko w wyjątkowych sytuacjach.

4. Zabezpieczenie dowodów

Należy zabezpieczyć wszystkie dowody. Zabezpieczenie dowodów należy rozpocząć dopiero po udzieleniu pomocy ofierze wypadku przez Państwa lub inne osoby.

5. Powiadomienie policji

Jeżeli spowodują Państwo wypadek z obrażeniami ciała, są Państwo zobowiązani do powiadomienia policji. Powiadomienie policji powinno nastąpić w każdym przypadku, gdy istnieje choćby najmniejsze podejrzenie drobnego urazu – nawet jeśli ofiara nie uważa tego za konieczne. Niepowiadomienie policji przez sprawcę uszkodzenia ciała jest przestępstwem.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja

Zabezpieczenie dowodów po wypadku narciarskim

Należy zabezpieczyć wszystkie dowody. Najlepiej wykorzystać do tego aparat w telefonie komórkowym, aby zrobić zdjęcia i nagrać filmy.

1. Zebranie danych osobowych

Zasada FIS nr 10 stanowi, że każdy użytkownik stoku, czy to świadek czy uczestnik, czy odpowiedzialny czy nie, w przypadku wypadku musi podać swoje dane osobowe.

Udokumentujcie Państwo jako pierwszy krok wszystkie osoby uczestniczące w wypadku, świadków, a także ratowników, którzy dołączyli dopiero później. Sfotografujcie do dokumentacji w idealnym przypadku dowody osobiste lub spersonalizowane karty narciarskie osób lub stwórzcie film z każdej osoby, jak osoba podaje imię, adres, telefon i e-mail.

2. Sporządzenie protokołu powypadkowego

Do zabezpieczenia dowodów przy wypadku narciarskim konieczna jest dokumentacja wypadku narciarskiego:

1. Miejsce wypadku
2. Uczestnicy
3. Przebieg wypadku
4. Obrażenia
5. Szkody materialne
6. Pozycja świadków w momencie wypadku
7. Relacja świadków
8. Opis osoby, która uciekła (np. sprawca wypadku)
9. Udzielona pomoc
10. Dalszy przebieg

3. Powiadomienie adwokata

Przy wypadkach z obrażeniami ciała następuje również dochodzenie przez policję. Ofiary lub sprawcy wypadku narciarskiego powinni przed ewentualnym przesłuchaniem przez policję bezwzględnie skontaktować się z naszą kancelarią prawniczą.

Już drobne błędy podczas przesłuchania mogą prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji dla Państwa przyszłości. Z reguły lepszym rozwiązaniem jest zatem pisemne oświadczenie adwokata niż ustne przesłuchanie bez uprzedniej porady prawnej.

Wybierz preferowany termin:Bezpłatna pierwsza konsultacja