Ogólne zasady wymiaru kary

Ogólne zasady wymiaru kary

§ 32 StGB zawiera zasady wymiaru kary w austriackim prawie karnym. Konkretyzuje konstytucyjną zasadę winy i stanowi pomost między abstrakcyjnymi ramami kary za przestępstwo a konkretną karą w poszczególnym przypadku.
Norma zobowiązuje sąd do rozważenia okoliczności obciążających i łagodzących względem siebie, uwzględnienia osobowości sprawcy i skutków kary dla jego życia oraz zapewnienia, że kara nie będzie ani nadmiernie surowa, ani bagatelizująca.
W ten sposób kara staje się sprawiedliwym wyrównaniem między bezprawiem czynu, winą sprawcy a odpowiedzialnością społeczną.

Wymiar kary to część wyroku, w której sąd ustala wysokość i rodzaj kary. Miarą jest wyłącznie wina sprawcy, a nie interes publiczny czy przypadkowe skutki czynu. § 32 StGB zobowiązuje sąd do indywidualnego i odpowiadającego winie określenia każdej kary.

Zasada ogólna

Wina sprawcy jest jedyną podstawą wymiaru kary. Sąd ma wymierzyć taką karę, która odpowiada treści bezprawia czynu i osobistej odpowiedzialności.
Przy tym uwzględnia ciężar szkody, zakres naruszenia obowiązków, przygotowanie i planowanie czynu oraz sposób wykonania. Im bardziej przemyślany i bezwzględny czyn, tym surowsza kara.

Austriackie prawo karne odrzuca sztywne schematy karania. Każda kara musi być wymierzona indywidualnie i uzasadniona.

Rozważenie okoliczności obciążających i łagodzących

Okoliczności obciążające i łagodzące są centralnymi elementami wymiaru kary. Nie mogą być podwójnie wykorzystane, jeśli są już zawarte w znamionach czynu.

Okoliczności obciążające to między innymi:

• Wielokrotne popełnienie czynu lub powtarzanie,
• szczególna bezwzględność lub brutalność,
• planowe przygotowanie,
• motywy własnej korzyści,
• obojętność wobec prawnie chronionych wartości.

Okoliczności łagodzące to między innymi:

• Przyznanie się do winy lub uznanie winy,
• długi czas trwania postępowania,
• dotychczasowa niekaralność,
• naprawienie szkody, skrucha lub współpraca w wyjaśnieniu,
• działanie w szczególnej sytuacji osobistej.

Ocena tych czynników jest decyzją uznaniową sądu, ale musi być zawsze zrozumiale uzasadniona.

Znaczenie osobowości i skutków społecznych

Sąd jest zobowiązany uwzględnić także wpływ kary na przyszłe życie sprawcy.
Istotne jest, czy i jak kara umożliwia społeczną reintegrację.
Celem nie jest odwet, lecz kara, która prowadzi sprawcę do przestrzegania prawa, nie wypychając go trwale ze społeczeństwa.

Surowość kary

Ustęp 3 § 32 StGB wymienia obiektywne kryteria dla surowości kary. Kara jest tym surowsza,

• im większa jest spowodowana szkoda lub zagrożenie,
• im więcej obowiązków zostało naruszonych,
• im bardziej przemyślany lub przygotowany był czyn,
• im bardziej bezwzględnie został wykonany,
• i im mniej ostrożności mu przeciwstawiono.

Ma to zapewnić, że kara odpowiada zarówno bezprawiu działania, jak i bezprawiu nastawienia czynu.

Sebastian Riedlmair
Harlander & Partner Rechtsanwälte „Gerechtigkeit entsteht nicht durch Härte, sondern durch die Abwägung von Tat, Schuld und menschlicher Verantwortung.“

Przykłady praktyczne

Przykład 1 – Powtarzające się przestępstwa majątkowe:
Oskarżony popełnia kilka podobnych przypadków oszustwa. Sąd uwzględnia powtarzające się popełnianie czynów jako okoliczność obciążającą i wymierza dotkliwą karę pozbawienia wolności, ponieważ uporczywa przestępczość wskazuje na zwiększone zagrożenie.

Przykład 2 – Przyznanie się do winy i zadośćuczynienie:
Sprawca w pełni naprawia spowodowaną szkodę i składa wiarygodne przyznanie się do winy. Sąd widzi w tym ważne okoliczności łagodzące i znacznie redukuje karę pozbawienia wolności.

Przykład 3 – Ciężki czyn z użyciem przemocy:
Za przestępstwo seksualne wobec nieletnich wymierza się długą karę pozbawienia wolności, aby odzwierciedlić wysokie bezprawie działania i masywne zakłócenie społeczne.

Przykład 4 – Nadmiernie długi czas trwania postępowania:
Postępowanie przeciąga się przez wiele lat, bez winy oskarżonego. Ten nadmierny czas działa łagodząco na wymiar kary.

Zakaz podwójnego wykorzystania

Zakaz podwójnego uwzględniania chroni przed podwójnym obciążeniem z powodu tej samej okoliczności.
Jeśli cecha, taka jak „wielokrotne popełnienie czynu”, jest już uwzględniona w brzmieniu ustawy karnej jako okoliczność zaostrzająca, nie może być ponownie traktowana jako okoliczność obciążająca przy wymiarze kary.
Naruszenie tego zakazu stanowi podstawę nieważności zgodnie z § 281 ust. 1 pkt 11 trzeci przypadek k.p.k.

Stosunek do prewencji i celu kary

§ 32 StGB wyjaśnia, że kary nie mogą działać jedynie generalnie prewencyjnie.
Służą przede wszystkim sprawiedliwej sankcji indywidualnej winy (prewencja szczególna jako skutek, nie cel).
Sąd musi ustanowić równowagę między odstraszaniem, resocjalizacją a odpowiedniością do winy.
W ten sposób austriackie prawo karne pozostaje ukierunkowane na człowieka, a nie na zwykłe zaostrzenie kar.

Korzyści z pomocy prawnej

Postępowanie karne jest znacznym obciążeniem dla osób, których dotyczy. Już na początku grożą poważne konsekwencje – od środków przymusu, takich jak przeszukanie domu lub aresztowanie, przez wpisy do rejestru karnego, aż po kary pozbawienia wolności lub grzywny. Błędy popełnione w pierwszej fazie, takie jak nieprzemyślane zeznania lub brak zabezpieczenia dowodów, często nie mogą być później naprawione. Również ryzyko ekonomiczne, takie jak roszczenia odszkodowawcze lub koszty postępowania, może mieć ogromne znaczenie.

Specjalistyczna obrona karna zapewnia, że Twoje prawa są chronione od samego początku. Daje pewność w kontaktach z policją i prokuraturą, chroni przed samooskarżeniem i tworzy podstawę dla jasnej strategii obrony.

Nasza kancelaria:

• sprawdza, czy i w jakim zakresie zarzut jest prawnie uzasadniony,
• towarzyszy Ci przez postępowanie przygotowawcze i rozprawę główną,
• zapewnia prawnie bezpieczne wnioski, oświadczenia i kroki proceduralne,
• wspiera w odparciu lub regulacji roszczeń cywilnoprawnych,
• chroni Państwa prawa i interesy wobec sądu, prokuratury i poszkodowanych.

Peter Harlander
Harlander & Partner Rechtsanwälte „Machen Sie keine inhaltlichen Aussagen ohne vorherige Rücksprache mit Ihrer Verteidigung. Sie haben jederzeit das Recht zu schweigen und eine Anwältin oder einen Anwalt beizuziehen. Dieses Recht gilt bereits bei der ersten polizeilichen Kontaktaufnahme. Erst nach Akteneinsicht lässt sich klären, ob und welche Einlassung sinnvoll ist.“

Często zadawane pytania – FAQ